W ojczyźnie ma się przeszłość i przyszłość. W obczyźnie tylko teraźniejszość.
(L. Hirszfeld)

Michał Cezary Rostworowski urodził się 1864 roku w Dreźnie, w rodzinie Romana Rostworowskiego i Marii z Glogerów, którzy jako uczestnicy powstania styczniowego uciekli do Saksonii przed represjami. Uczył się w gimnazjum w Warszawie, następnie studiował prawo najpierw w Warszawie, Petersburgu, później w Paryżu. Tam ożenił się z Marie-Rosin Christin, z którą miał dwie córki: Marię Różę i Marię Magdalenę – późniejszą właścicielkę dworu w Gromniku. Po powrocie do Polski w roku 1891 uzyskał stopień doktora praw Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie uzyskał habilitację na docenta prawa narodów. W 1903 roku został nominowany nadzwyczajnym profesorem prawa narodów i prawa państwowego na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie I wojny światowej silnie włączył się w działalność niepodległościową, dyplomatyczną oraz polityczną. Przystąpił do Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie, skąd w 1916 roku został delegowany jako pełnomocny reprezentant NKN na Szwajcarię i kraje zachodniej Europy. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wrócił do kraju. W latach 1925-1930 pełnił funkcję Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednakże z powodu równocześnie piastowanej funkcji sędziego Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze zmuszony został urzędowo zrezygnować z piastowanego stanowiska. Okupacja Polski podczas II wojny światowej była dla Rostworowskiego prawdziwym szokiem. Za namową rodziny przyjechał do córki Marii Magdaleny do Gromnika, gdzie zmarł w 1940 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Gromniku.