Nie dać się ruszyć z ziemi, z wiary, z języka, z ducha polskiego. Stać murem aż przyjdzie odrodzenie (I.J. Paderewski)
500 lat po Bitwie pod Grunwaldem, 21 lipca 1910 roku, w Skamieniałym Mieście w Ciężkowicach, przy akompaniamencie Orkiestry Dętej TOSP, w skałę niegdyś nazywaną “Piekłem" wmurowano pamiątkową tablicę ufundowaną przez Ignacego Jana Paderewskiego. W tym ważnym wydarzeniu udział brali mieszczanie z Ciężkowic, walczący w Chorągwi 46 herbu Gryf, dowodzonej przez Zygmunta z Bobowej. W lipcu 1910 roku do Kąśnej Dolnej przybył samochodem sam mistrz Paderewski i odwiedził tę skałę nazwaną od tej pory “Grunwald". W tym samym roku według inicjatywy i koncepcji Paderewskiego oraz za jego pieniądze powstał w Krakowie Pomnik Grunwaldzki, odsłonięty 15 lipca 1910 roku „praojcom na chwałę, braciom na otuchę”, co dowodzi, że mistrzowi zależało na tym, by głosić chwałę Polski.
Obok skały znajdują się rzeźby dwóch mieczy, na których widnieją daty 1410 i 2010. W 600. rocznicę wydarzeń spod Grunwaldu przypominają o geście przekazania nagich mieczy grunwaldzkich królowi polskiemu Władysławowi II Jagielle przez heroldów wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Ulryka von Jungingena jako pretekst do rozpoczęcia bitwy pod Grunwaldem. Symbolizują zwycięstwo króla polskiego nad zakonem krzyżackim.