Kąśna jest ślicznym zakątkiem i trzeba ją jako tako urządzić…

I tak też zrobił I.J. Paderewski, który 17 listopada 1897 roku przez swojego pełnomocnika Stanisława Roszkowskiego odkupił dwór w Kąśnej Dolnej wraz z przynależnym doń folwarkiem od właścicielki Barbary z Gostkowskich Jordan-Stojowskiej. Dwa lata trwała przebudowa posiadłości, do której – dzięki turbinie na pobliskiej rzece Kąśniance – doprowadzono elektryczność, bieżącą wodę, kanalizację i łączność telefoniczną.  Rozbudowano również młyn i tartak. Paderewski przebywał w swej posiadłości głównie w lecie. Niestety jego zarządcy nie sprawdzili się w swej roli i nie rozumieli mistrza, który chciał tchnąć w to miejsce ducha amerykańskich farm. Dwór został sprzedany. W 1945 roku przeszedł w ręce Skarbu Państwa, w 1983 roku przejęło go Tarnowskie Towarzystwo Muzyczne, a w 1990 roku powstało w nim Centrum Paderewskiego.

To tu był „Dom w Ojczyźnie” Paderewskiego, zakątek gdzie tworzył, dokąd wracał, by odpocząć i nasycić oczy malowniczym górskim krajobrazem…

Dwór pochodzi z I poł. XIX w. i należał do Pawła Gostowskiego. Jest to budynek murowany, parterowy, skierowany na wschód, z otwartym gankiem opartym na czterech kolumnach. Posiada dwuspadzisty dach z niefunkcjonalnym strychem. Nieopodal dworu znajduje się przepiękny staw ozdobiony malowniczą wyspą i płaczącymi wierzbami. Z dworu do niego rozciąga się dywan zielonej trawy.
Dwór zaaranżowany został na czasy, w których przebywał tu Paderewski, a znajdujące się w nim eksponaty są ekspozycją pochodzącą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Zachowały się również przedmioty należące do kompozytora: księgozbiór i kufry podróżne, porcelanowy flakonik, dwa neoklasycystyczne fotele, klozecik w formie taboretu i przede wszystkim oryginalny fortepian Petrof, pamiętający dotyk swojego mistrza. Centrum Paderewskiego rozbrzmiewa muzyką na najwyższym poziomie, zapraszając do koncertowania artystów muzycznego świata, którzy popis swej wirtuozerii dają wewnątrz dworu i w przylegającej doń stodole zaaranżowanej na salę koncertową.

Jestem Polakiem, wiernym synem Ojczyzny. Myśl o Polsce wielkiej i silnej, wolnej i niepodległej była i jest treścią mojego istnienia, urzeczywistnienie jej było i jest jedynym celem mojego życia… (I.J. Paderewski)

Mówiono o nim, że był podwójnym bohaterem: sztuki i ojczyzny. Oprócz muzyki, której dźwięki rozbrzmiewały patriotyzmem podczas koncertów dawanych na całym świecie, I.J. Paderewski dał się poznać jako polityk broniący polskiej sprawy na arenie międzynarodowej. Będąc w Stanach Zjednoczonych, nawiązał bezpośredni kontakt z prezydentem Thomasem Woodrowem Wilsonem, dzięki czemu 8 stycznia 1918 roku prezydent w wygłoszonym orędziu poruszył kwestię niepodległości Polski jako warunku przyszłego pokoju w Europie. 2 stycznia 1919 roku przybył do Warszawy, gdzie 4 stycznia spotkał się z Józefem Piłsudskim. Po rozmowach z marszałkiem 16 stycznia 1919 roku stanął na czele rządu. Prawie przez cały rok 1919 był nie tylko premierem, ale również ministrem spraw zagranicznych.